"رنج نبايد تو را غمگين كند"
اين همان جايی ست كه اغلب مردم اشتباه ميكنند...

رنج قرار است تو را هوشيار تر كند, چون انسانها زمانی هوشيارتر ميشوند كه زخمی شوند، رنج نبايد بيچارگی را بيشتر كند.

رنجت را تنها تحمل نكن, رنجت را درک كن,
اين فرصتی ست براى بيداری,
وقتی آگاه شوی
بيچارگی ات تمام ميشود...

اگر كه به جاى محبتی كه به كسی كرديد از او بی مهری ديده ايد, مأيوس نشويد,
چون برگشت آن محبت را از شخص ديگری, در زمان ديگری, در رابطه با موضوع ديگری خواهيد گرفت.
شک نكنيد
اين قانون كائنات است.

پیشنهاد یه فیلم عالی  Mr. Nobody 2009

فیلنامه منحصربفرد و جذاب با بازی عالی جرد لتو

با هر سلیقه ایی که هستید پای این فیلم بنشینید! از اون فیلم هایی که تا لحظه خر آدمو میخکوب کنه ...

فیلم در اینده ای نه چندان دور شروع میشه.جایی که بشر،بهمرگ و کهولت سن غلبه کرده."نمو" پیر مرد 118 ساله اخرین بازمانده از نسل فانی هستش که اخرین روزای عمرش رو در بیمارستان سپری میکنه و تصمیم میگیره داستان زندگیشو برای یک روزنامه نگار تعریف کنه فیلم "اقای هیچکس" فیلم جاه طلبی هستش که میخواد از همه چیز حرف بزنه.کلی گویی و حجم مطالب به قدریست که "درخت زندگی" مالیک در برابرش یه فیلم ساده و جمع و جوره

خیلی از نظریه های علمی معروف مثل نظریه جهان های موازی،اثر پروانه ای،انتروپی(بی نظمی)،غیر خطی بودن زمان و ...تو روایت فیلم مورد اشاره قرار میگیرن و در واقع تاثیرشونو رو داستان میزارن.اما احتمالا تم اصلی فیلم،انتخاب باشه.اینکه جقدر یه انتخاب میتونه مسیر زندگی رو عوض کنه
فیلم ارجاع مستقیم و روشنی هم به "شانس کور" کیشلوفسکی کرده.نقطه عطف هردو فیلم و در واقع لحظه انتخاب شخصیت های اصلی در یک ایستگاه قطار رخ میده.لحظه ای که نمو باید بین پدر و مادرش یکی را انتخاب کند،با اون موسیقی زیبا،از لحظات زیبا و فراموش نشدنی سینماست
البته نوعی پارادوکس که شاید هم عمدی بوده تو جهان بینی فیلم به چشم میاد.از طرفی به ما گفته میشه انتخاب ما،سرنوشت ماست.از طرف دیگه تو سکانس "ابپز شدن تخم مرغ،تغییر دما و بارش بارون" شاهد نوعی جبر گرایی رو داستان هستیم

 لینک دانلود 

 Download BluRay 720p

کاش به گوش نمی‌رسید داستانِ
پاره پاره شدن روان کودکان... هیچ هنگام؛
زنده به گور شدنْ زیر آوارِ
درشتْ‌گرگان آدم‌نما!!! داستان مرگ‌بار تجاوز
به غنچه‌های پاک،
به جوجه‌های پُرناز!!! کاش! کاش!
کاش به گوش نمی‌رسید این داستان،
این شکنجۀ پُرمَرگِ
بی‌پایان!!! کاش هنگام شنیدن،
معاف بودیم همگی از «بودن»!! کاش!
کاشکی!
ای کاش!

عجب دنیای کثیفی  داریم ........

1. مردم را با لقب صدا نکنید.
2. روزانه از خدا معذرت خواهی کنید.
3. خدا را همیشه ناظر خود ببینید.
4. لذت گناه را فانی و رنج آن را طولانی بدانید.
5. بدون تحقیق قضاوت نکنید.

6. اجازه ندهید نزد شما از کسی غیبت شود.
7. صدقه دهید، چشم به جیب مردم ندوزید.
8. شجاع باشید، مرگ یکبار به سراغتان می آید.
9. سعی کنید بعد از خود، نام نیک بجای بگذارید.
10. دین را زیاد سخت نگیرید.

11. با علما و دانشمندان با عمل ارتباط برقرار کنید.
12. انتقاد پذیر باشید.
13. مکار و حیله گر نباشید.
14. حامی مستضعفان باشید.
15. اگر میدانید کسی به شما وام نمیدهد، از او تقاضا نکنید.

16. نیکوکار بمیرید.
17. خود را نماینده خدا در امر دین بدانید.
18. فحّاش نباشید.
19. بیشتر از طاقت خود عبادت نکنید.
20. رحم دل باشید.

21. با قرآن آشنا شوید.
22. تا میتوانید بدنبال حل گره مردم باشید.
23- گریه نکردن از سختی دل است.
24- سختی دل از گناه زیاد است.
25- گناه زیاد از آرزوهای زیاد است.

26- آرزوی زیاد از فراموشی مرگ است.
27- فراموشی مرگ از محبت به مال دنیاست.
28- محبت به مال دنیا سرآغاز همه خطاهاست

به تاريخ های روی سنگ قبر نگاه کنید:
تاريخ تولد- تاريخ مرگ؛
آنها فقط با يك خط فاصله از هم جدا شده اند، همين خط فاصله كوچك نشان دهنده تمام مدتي است كه ما روي كره زمين زندگي كرده ايم.
ما فقط به اندازه يك " خط فاصله" زندگي مي كنيم و ارزش اين خط كوچك را تنها كساني مي دانند كه به ما عشق ورزيده اند...
آنچه در زمان مرگ مهم است پول و خانه و ثروتي كه باقي مي گذاريم نيست، بلكه چگونه گذراندن اين خط فاصله است.
بياييد به چرايى خلقتمان بيانديشيم،
بياييد بيشتر يكديگر را دوست داشته باشيم،
دير تر عصباني شويم،
بيشتر قدرداني كنيم،
كمتر كينه توزي كنيم،
بيشتر احترام بگذاريم،
بيشتر لبخند بزنيم
و به ياد داشته باشيم كه اين " خط فاصله" خيلی كوتاه است..!

مدت‌هاست بی‌قراری‌هایم را به روی خودم نیاورده‌ام. دل به استخاره‌های مادر داده‌ام و خواب‌های روشنم که می‌گفتند چشم امید به آسمان بسپار و منتظر بمان. ببین! هنوز هم شانه به شانه‌ی رویاهایم ایستاده‌ام و صبوری می‌کنم. سرسختی عادتم شده، مصمم و بردبار انتظار می‌کشم. برای تو که همیشه همه چیز را ساده گرفته‌ای چشم می‌دوزم به این راه تاریک و بی‌مقصد تا شاید به هوای دیدن یک پنجره‌ی روشن، آسمان به آسمان، پرواز برایت هدیه بیاورم. می‌مانم و این فاصله را خیابان به خیابان و شهر به شهر غزل می‌کنم. تا هوای عاشقی از سر قناری‌های چشم به راه نیفتد، صبوری می‌کنم تا عاقبت این تو باشی که بخواهی کمی سخت بگیری. مثلا بیایی و این بی قوارگی این همه تنگدلی را به قدر بودنت اندازه کنی تا شاید بخواهی برای یک بار هم که شده خنده‌هایم را به شعر بنشانی... من ایستاده‌ام. حتی اگر باز هم ساده از کنار همه‌ی سرسختی‌های من عبور کنی و مثل همیشه تنها به سادگی لبخند بزنی.

« مادر بزرگ من یه سرخپوست بود...این شال ها مال اونه. یه روز بهم گفت: پسرم همه ی ما با یک قوطی کبریت تو وجودمون متولد می شویم. ولی خودمون نمی تونیم کبریت هامون رو روشن کنیم. کبریت برای روشن شدن محتاج یه هوا و جرقه است. هوا می تونه نفس کسی باشه که دوستش داریم و جرقه می تونه یه صدای گرم باشه عطر یه غذا باشه یا آواز یک پرنده!»

مثل آب برای شکلات
لورا اسکوئیول